Badanie przesiewowe PlGF

 

BADANIE PRZESIEWOWE PlGF

 

W naszej klinice wprowadziliśmy najskuteczniejszą metodę określenia wystąpienia ryzyka preeklampsji (stanu przedrzucawkowego), a mianowicie

• badanie poziomu PlGF (łożyskowego czynnika wzrostu - Placental Growth Factor),

 

które w połączeniu z innymi oznaczeniami wchodzi w skład pełnego algorytmu oceny ryzyka wystąpienia preeklampsji.

 

PlGF jest nie tylko najbardziej czułym i miarodajnym biomarkerem stanu przedrzucawkowego, ale także w znaczący sposób poprawia skuteczność badania przesiewowego w kierunku zespołu Downa (Trisomii 21) i ogranicza konieczność wykonywania badań inwazyjnych

 

W związku z powyższym w naszej ofercie dostępne jest to badanie w formie:

 

• skojarzonego badania przesiewowego (PAPP-A, wolna podjednostka beta-hCG + PlGF).

 

Jest to badanie polegające na pobraniu krwi od pacjentki i oznaczeniu stężenia w surowicy ciężarnej białka osoczowego PAPP-A, beta-hCG i łożyskowego czynnika wzrostu PlGF, wykonaniu badania ultrasonograficznego oraz pomiaru ciśnienia tętniczego krwi.

 

Badanie profilaktyczne należy przeprowadzić między 11-14 tygodniem ciąży.

 

Odpowiednie algorytmy pozwalają nam wtedy wyliczyć ryzyko.

 

Metoda ta służy do określenia zagrożenia wczesnego wystąpienia stanu przedrzucawkowego i jest stosowana wyłącznie w pierwszym trymestrze ciąży.

 

Preeklampsja – co to znaczy?

Znana też pod nazwą stan przedrzucawkowy, jest zespołem objawów chorobowych, które mogą rozwinąć się u kobiety w drugiej połowie ciąży. Powikłanie dotyczy 2-5% ciąż i może mieć bardzo poważne konsekwencje zarówno dla matki, jak i noworodka. Choroba charakteryzuje się nadciśnieniem oraz białkomoczem lub/i zaburzeniami w funkcjonowaniu niektórych narządów.

Dokładna przyczyna stanu przedrzucawkowego nie jest znana, ale uważa się, że w grę wchodzą problemy związane z łożyskiem (niewydolność łożyska).

 

Coś więcej na ten temat……..

Na przestrzeni kilkudziesięciu lat rozwoju medycyny perinatalnej starsze pokolenie znało je pod postacią zatrucia ciążowego, następnie wprowadzono nazwę gestoza, w kolejnych latach wyodrębniono nadciśnienie ciążowe, stan przedrzucawkowy – preeklampsja, zespoł HELLP, rzucawka. Nazwy te tworzyły osobne jednostki, gdyż różniły się objawami klinicznymi, nie znano podłoża tych chorób, opisywano je więc w sposób, w który je obserwowano, i tak:

Nadciśnienie ciążowe - objawy z podwyższonymi wartościami ciśnienia powyżej 140/90 mmHg.

Stan przedrzucawkowy - nadciśnienie i białkomocz.

Rzucawka – napad drgawek w trakcie ciąży lub do 6 tygodni po jej zakończeniu.

Zespół HELLP – zaburzenia biochemiczne pod postacią rozpadu krwinek czerwonych i hemoglobiny – hemoliza, spadek liczby płytek krwi oraz nieprawidłowe wartości enzymów wątrobowych.

Wszystkie te objawy z definicji mają pojawić się po 20 tygodniu ciąży. 

Badania ostatnich lat pokazały, iż mimo bardzo różnych objawów klinicznych przyczyna ich wszystkich jest ta sama i wynika z nieprawidłowego rozwoju i funkcjonowania łożyska (niewydolność łożyska), a także predyspozycji genetycznych, chorobowych, środowiskowych przyszłej mamy.

Niestety nie dysponujemy obecnie kryteriami z wywiadu, które wskażą nam jednoznacznie, że u danej kobiety dojdzie do rozwoju niewydolności łożyska. Istnieje natomiast lista czynników ryzyka, które powinny być brane pod uwagę.

 

Jesteś bardziej narażona na ryzyko, jeśli:

• jest to twoja pierwsza ciąża, choć oczywiście może pojawić się również w kolejnej,
• masz nadmierną masę ciała BMI>30,
• ty, twoja matka lub siostra miałyście stan przerzucawkowy,
• minął zbyt krótki okres pomiędzy rozpoczęciem współżycia a ciążą,
• masz problemy zdrowotne takie jak: nadciśnienie przewlekłe, zespół antyfosfolipidowy, toczeń układowy, cukrzyca, trombofilia
• spodziewasz się bliźniaków, trojaczków lub czworaczków,
• twój wiek wynosi 40 lat lub więcej;

 

Jak widać czynników wpływających na zwiększone ryzyko rozwoju niewydolności łożyska jest bardzo dużo i gdybyśmy chcieli określić ile przyszłych mam spełnia choć jedno z powyższych kryteriów to okazałoby się że jest to zdecydowana większość kobiet ciężarnych.

 

Niewydolność łożyska doprowadza do szeregu powikłań zarówno u matki, jak i dziecka:

 

U MATKI	U DZIECKA
Niewydolność nerek	Wewnątrzmaciczne zahamowanie wzrastania FGR (IUGR, hipotrofia)
Białkomocz	Niedotlenienie
Zwiększona aktywność enzymów wątrobowych	Obumarcie wewnątrzmaciczne
Zbyt mała liczba płytek krwi	X
Obrzęk mózgu	X
Napady drgawek	X
Obrzęk płuc	X

 

Dlaczego powinnaś poddać się ocenie ryzyka stanu przedrzucawkowego?

Posiadanie czynników ryzyka nie oznacza, że będziesz miała stan przedrzucawkowy. Z drugiej strony możesz nie mieć żadnych znanych czynników ryzyka, a mimo to rozwinąć stan przedrzucawkowy. Podczas badań przesiewowych w kierunku stanu przedrzucawkowego, czynniki ryzyka są łączone z wynikami testów, dzięki czemu w większości przypadków można wykluczyć podwyższone ryzyko wystąpienia stanu przedrzucawkowego, co daje poczucie spokoju podczas ciąży. W przypadku pozytywnego wyniku badania lekarz będzie mógł rozpocząć leczenie w optymalnym czasie i uważniej monitorować ciążę.

 

Co mówi nam wynik badania przesiewowego w kierunku stanu przedrzucawkowego?

 

Niskie ryzyko:

Wynik niskiego ryzyka oznacza, że jest mało prawdopodobne, aby rozwinął się stan przedrzucawkowy w późniejszym okresie ciąży. Wynik niskiego ryzyka nie eliminuje całkowicie możliwości wystąpienia stanu przedrzucawkowego, dlatego też należy kontynuować normalną opiekę prenatalną.

 

Wysokie ryzyko:

Wynik wysokiego ryzyka nie oznacza, że na pewno rozwinie się u ciebie stan przedrzucawkowy, jednak wiedza ta pozwala lekarzowi na optymalne zaplanowanie opieki nad dalszym przebiegiem ciąży i na wdrożenie leczenia już od pierwszego trymestru ciąży.

 

Jak wskazują największe organizacje zajmujące się medycyną perinatalną: FMF (Fetal Medicine Foundation), ISUOG, FIGO, odpowiedni skryning czyli badanie przeprowadzone na początku ciąży pozwala przewidzieć wystąpienie ponad 94% przypadków niewydolności łożyska, które wystąpią w II połowie ciąży, a co najważniejsze zastosowanie odpowiedniej profilaktyki na dalszym etapie umożliwi uniknięcie lub znaczne złagodzenie niepożądanych objawów u ponad 80% z nich.